Przejdź do głównej zawartości

Encyklopedia Zwierząt

Szukaj na tym blogu

LISTA (A-Z)

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Agama
Hiena brunatna
Hiena jaskiniowa
Hiena pręgowana
Hiena (krokuta) cętkowana
Lew afrykański
Szakal złocisty
Wilk Szary

Pobierz link
Facebook
X
Pinterest
E-mail
Inne aplikacje

Komentarze

Prześlij komentarz

Wulgarne komentarze będą usuwane, uważaj na słownictwo

Popularne posty

Hiena (krokuta) cętkowana

Krokuta cętkowana ( Crocuta crocuta ), niegdyś „hiena cętkowana” lub „hiena plamista” – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny hienowatych, jedyny przedstawiciel rodzaju krokuta ( Crocuta ), największa ze współcześnie żyjących hien. Krokuta cętkowana egzystuje na sawannach i pustyniach Afryki na południe od Sahary. Nie występuje w lasach deszczowych. Nazwa rodzajowa i epitet gatunkowy: greckie κροκωτός krokōtos – koloru szafranu < κροκος krokos – żółty, szafran; od przeważającego koloru w ubarwieniu sierści krokuty cętkowanej. Wygląd: Sierść gęsta, od szarej do brązowej z ciemnymi cętkami, które bledną wraz z wiekiem. Młode hieny rodzą się czarne, z wiekiem jaśnieją i pojawiają się u nich cętki. Krokuty cętkowane żyją w stadach (klanach), w których przewodniczką jest zwykle najstarsza samica. Wielkość klanu i jego rewiru zależą od zamieszkiwanego środowiska. Zazwyczaj w klanie jest od 15 do 80 osobników. Terytorium zajmuje zazwyczaj około 50 kilometrów kwadratow...

Hiena jaskiniowa

- GATUNEK WYMARŁY- Hiena jaskiniowa ( Crocuta crocuta spelaea ) – podgatunek temporalny krokuty cętkowanej. Występował od Półwyspu Iberyjskiego do wschodniej Syberii. Należy do najlepiej poznanych zwierząt epoki lodowcowej. Jego pozostałości znaleziono w wielu europejskich jaskiniach. Hiena jaskiniowa była wysoce wyspecjalizowana, z cechami progresywnymi i regresywnymi rozwiniętymi bardziej niż jej współczesna afrykańska krewna. Polowała na megafaunę (w największym stopniu na tarpany dzikie, żubry pierwotne i nosorożce włochate), czego skutkiem jest akumulacja setek kości wielkich ssaków plejstocenu na obszarach takich jak poziome jaskinie, leje krasowe, doły z błotem i bagniste obszary wzdłuż rzek. Europejska hiena jaskiniowa znacznie przerastała wielkością swą afrykańską krewną. Masę jej ciała szacuje się na 190 kg. W późnoplejstoceńskich okazach z Europy kości śródręcza i śródstopia hien jaskiniowej są krótsze i grubsze, natomiast kości ramienne i udowe dłuższe. Wskazuje t...

Obsługiwane przez usługę Blogger